นครศรี..ที่..เขารามโรม ๒ ( ๕ พค. ๕๕ ไปขึ้นเขารามโรมกัน )

วันนี้ เป็นวันดี เสาร์ที่ ๕/๕/๕๕ แต่ไม่น่าจะใช่ที่เขาเรียกว่าเสาร์ ๕ เพราะไม่ใช่วันแรม ๕ ค่ำ วันนี้เราตั้งใจจะไปไหว้พระบรมธาตุ เมืองคอนกัน จึงตื่นเช้า มากินแต่เตีียมก่อนออกเดินทาง เดี๋ยวนี้ ที่หาดใหญ่มีร้านแต่เตี๊ยมหลายแห่งมาก เจ้าที่ดังมานานนนน คือ โชคดีแต่เตี๊ยม (ที่ยืนยันว่า ไม่มีสาขา^^)  แต่เราไม่ได้ไปร้านนั้นหรอก เพราะขี้เกียจย้อนเข้าตัวเมือง ร้านที่ทานนี่ ชื่ออะไรไม่แน่ใจ ประมาณ ร้านอาม่า ก็อร่อยดี ไข่ตุ๋นอร่อยมากเลย

ระหว่างทาง เมฆครึ้มทีเดียว มีฝนตกเป็นช่วงๆ จนนึกภาวนาในใจว่า ขอให้ตอนขึ้นเขารามโรม ช่วงบ่าย ฝนอย่าตกเลยเจ้าประคู้นนน
ไปถึงนครศรีธรรมราชก่อนเที่ยงค่ะ ตรงไปวัดพระมหาธาตุวรวิหารกันก่อนเลย ส่วนตัวมาวัดนี้หลายครั้งแล้ว เรียกว่าทุกครั้งที่มานคร ต้องมาไหว้พระบรมธาตุให้ได้ จะเช้า หรือค่ำ ก็ต้องมา ชอบบรรยากาศของวัด โดยเฉพาะตอนที่ขึ้นไปข้างบน แล้วเดินทักษิณาวรรตรอบองค์พระบรมธาตุ และสัมผัสได้ถึงศรัทธาของชาวบ้านที่มาทำบุญที่นี่ แต่...ครั้งนี้ น่าเสียดายแทนน้องบางคนที่นานๆมาครั้ง เพราะเขาปิดไม่ให้ขึ้นข้างบน ด้วยกำลังอยู่ระหว่างการบูรณะ
เรื่องมหัศจรรย์อย่างหนึ่งของ องค์พระบรมธาตุ คือ องค์พระธาตุจะไม่มีเงาทอดลงพื้นไม่ว่าแสงอาทิตย์จะส่องกระทบไปทางใด ซึ่งยังไม่มี ใครหาคำตอบได้ว่าเป็นเพราะอะไร จากความมหัศจรรย์นี้ ท.ท.ท. จึงให้เจดีย์นี้เป็น 1 ใน unseen Thailand ของเมืองไทย

ทางขึ้นพระบรมธาตุ ที่ทวารบาลนั้นเป็นพระพรหม กับพระนารายณ์ ส่วนสองฝั่งประตูนั้นคือ ท่านท้าวจตุคาม-รามเทพ อย่าถามว่า ฝั่งไหนคือท่านท้าวจตุคามที่รู้จักกันทั่วไป เพราะถามคนเมืองคอนเอง ก็ส่ายหัวว่า ผมก็ไม่รู้ !!!

พระเจ้าอโศกธรรมาธิราช และ พระแอด(พระสังกัจจายน์) ที่บริเวณฐานขององค์พระทั้งสอง มีรูปเด็กๆวางอยู่เต็มไปหมด ไม่ทราบเหมือนกันว่าทำไม เดาว่าอาจจะเป็นที่ที่เขามาขอลูกกัน แต่ในวิหารพระเจ้าอโศกธรรมาธิราช นอกจากรูปแล้วยังมีจดหมายแนบติดรูปมาด้วย อ่านได้ความว่า เอาลูกมาถวาย เพื่อขอพรให้ช่วยปกป้องคุ้มครองให้สุขภาพแข็งแรง ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ คงแบบคติเดิมๆที่เราเคยได้ยิน เวลาเด็กๆไม่แข็งแรง ก็จะถวายยกลูกให้เป็นลูกพระท่านไป

ไหว้พระเสร็จแล้ว เดินกลับขึ้นรถ แวะซื้อล็อตเตอรีจากผู้พิการ ซึ่งคนที่ป้าซื้อด้วยนั้น พิการตั้งแต่สะโพกลงไปไม่มีแล้ว และแขนก็ไม่สมบูรณ์ นึกนะว่า ลำบากขนาดนี้ เขายังอดทนทำมาหากิน แล้วคนที่สมบูรณ์ดีอย่างเรา จะร้องร่ำเรียกร้องอะไรกันนักหนา...เกิดเป็นคน ต้องทนลำบาก...

แต่จะลำบากยังงัย มาถึงเมืองคอน ต้องทานขนมจีน..^^
จำได้ว่าครั้งแรกสุดที่มาเมืองนคร มากัน ๓ คน ทุกคนไม่เคยมา เราทานขนมจีนที่หน้าศาลหลักเมืองกัน อร่อยจนจำขึ้นใจเลยว่า ต้องมากินขนมจีน ไม่งั้นไม่ถึงนคร
ครั้งที่สอง น้องพาไปทานที่้ร้านขนมจีนเมืองคอน ก็อร่อย รถจอดเต็มเลย มาจากที่ต่างๆทั้งในจังหวัดใกล้เคียง และจากจังหวัดไกลๆ รวมถึงกรุงเทพด้วย รู้สึกดูรับรองคนต่างถิ่นมากไปนิด แต่ที่นี่แหละ ได้ชิมมังคุดคัด ของดีเมืองคอนครั้งแรก ส่วนตัวคิดว่ามังคุดสุกที่สวนระยองของป้าอร่อยกว่า
มาครั้งนี้ ขอบรรยากาศคนท้องถิ่น น้องเลยพามาทานที่นี่..ขนมจีนแม่วร..ถ้าใครจะแวะมาชิมล่ะก็ อยู่ตรงศาลาประดู่หกนะคะ ขนมจีนที่นี่ก็ตามสูตร คือ มีตั้งแต่เขียวหวานไก่ ไตปลา น้ำยา น้ำยาป่า น้ำพริก ให้เลือกทาน ผักก็มีทั้งผักสด และผักต้มราดกระทิ หน้าตาผิวพรรณแปลกๆ ไม่คุ้นเคย ทางใต้นี้ เหมือนกับว่า หยิบใบอะไรๆมาก็ทานได้ไปหมด
ส่วนตัวชอบขนมจีนแกงเขียวหวานไก่ค่ะ เพราะมาต่างจังหวัดเท่านั้น ที่เขาจะสับไก่เป็นชิ้นๆทั้งกระดูก ในกรุง เดี๋ยวนี้เป็นแต่ชิ้นเนื้อไก่ มันอร่อยสู้มาทั้งกระดูกไม่ได้นะคะ ส่วนน้องๆที่เขาเป็นคนใต้ เขาทานแบบผสมอะค่ะ ตอนแรกก็ว่าแปลก เขาก็ว่าทานกันแบบนี้ล่ะพี่ หันไปดูน้องอีกคน เขาก็ผสมเหมือนกัน อ้อ...นะ !!

อิ่มอร่อยกันดีแล้ว ก็ตรงไปยังบ้านน้อง ที่อ.ร่อนพิบูลย์ เตรียมข้าวของที่จะเอาขึ้นไปใช้บนเขารามโรม ที่บนเขานั้น น้องได้ติดต่อเจ้าหน้าที่ป่าไม้ จองบ้านพักไว้ ๒ หลัง ซึ่งบ้านพักจะมี ๒ แห่ง ข้างบน และ ข้างล่างตรงส่วนที่เป็นที่ทำการ และที่พักของเจ้าหน้าที่ป่าไม้ ในส่วนข้างบนนั้น ไม่มีน้ำ พอเราไปติดต่อจอง เขาก็ต้องเตรียมการสำรองน้ำไว้ให้  น้องเตรียมการดีมาก ตั้งแต่ กวนคุณแม่ให้ทำกับข้าวและหุงข้าวให้เราเอาไปทานข้างบน เตาปิคนิคไว้อุ่นอาหาร เครื่องดื่ม น้ำแข็ง ขนมผลไม้ อุปกรณ์ต่างๆทั้งไฟฉาย เสื่อ สารพัด แต่ลืมเครื่องเสียงนะคะ อิอิ ( ทั้งหมดนี้ ป้าไม่ได้ช่วยเตรียมหรอก ได้แต่นั่งคุยกับป๊า แล้วก็กินน้ำมะพร้าวหวานหอมที่แม่เตรียมไว้ให้ ^^)

เมื่อพร้อมเสร็จ ก็ร่ำลาคุณป๊ากับคุณแม่ แยกย้ายกันขึ้นรถ ๒ คัน  มุ่งหน้าสู่"เขารามโรม" ต้นเหตุของทริปนี้ จากบ้านของน้องขับรถไปไม่ไกลเลย น้องบอกว่า เคยไปตอนเด็กๆจนเลือนๆไปแล้ว พอพี่ถามมา อึ้งๆว่า พี่รู้จักได้อย่างไร (ขนาดน้องที่เป็นคนนคร แต่ไม่ใช่อ.ร่อนพิบูลย์ ยังบอกว่าไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนเลยค่ะ)
เขารามโรมไม่ได้เปิดเป็นสถานที่ท่องเที่ยวอย่างเป็นทางการ แต่เป็นยอดเขาที่สถานีโทรทัศน์ต่างๆไปตั้งเสาส่งสัญญาณกันข้างบน และสามารถขับรถขึ้นไปได้ถึงส่วนที่ทำการและที่พักของเจ้าหน้าที่ป่าไม้ จากนั้นต้องเปลี่ยนรถ ใช้รถขับเคลื่อนล้อหน้าในการขึ้นเขาเท่านั้น เนื่องจากมีหลายช่วงที่ชันมาก

อุ๊ย..เห็นป้ายแล้ว ^____^

ระหว่างทาง ผ่านหมู่บ้านขึ้นมาเป็นระยะ จนถึงนี่ค่ะ..หน่วยพิทักษ์อุทยานแห่งชาติน้ำตกโยง  ที่ตย. ๓ (เขารามโรม).. เราติดต่อรถของเจ้าหน้าที่ไว้ ให้ขึ้นไปส่งเราข้างบน ส่วนรถของเราต้องจอดไว้ที่นี่

พิกัดค่ะ

ปกติ เขาต้องประสานงานกันก่อนว่า จะมีรถขึ้นลงหรือเปล่า เพราะถนนแคบ และชัน นั่งขึ้นมาแบบหวาดๆ ดีนะที่ว่าง่ายให้เขาขึ้นมาส่ง เพราะให้มีรถขับเคลื่อนล้อหน้า ก็ไม่ควรขับ ถ้าไม่ชินทาง บางโค้งหักปุ๊บ แล้วชันขึ้นต่ออะไรแบบนี้ แล้วก็..เอี๊ยด กึก รถเบรคทันที เจอรถสวนลงมาค่ะ!!! เอาล่ะซี ทางโค้งและชันด้วย เฮ้อออ กว่าจะหลีกกันได้ นานเชียว..ให้ได้ออกกำลังหัวใจกันน๊า

พอถึงบริเวณบ้านพัก มุดรถออกมาแล้ว ว้าวๆๆๆ...อากาศดีมากค่ะ เย็นๆ และมีละอองหมอก ตอนนั้นเพิ่งประมาณ บ่ายสามโมงเศษๆเอง